...-Por antecomedores y galerías salió a patios iguales y repetidas veces al mismo patio. Subió por escaleras polvorientas a antecámaras circulares; infinitamente se multiplicó en espejos opuestos;... en el segundo piso, en el último, la casa le pareció infinita y creciente. "la casa no es tan grande -pensó-. La agrandan la penumbra, la simetría, los espejos, los muchos años, mi desconocimiento, la soledad".
Testua entzuntearekin bat etorri zait film hau burura: Kubo bakoitza gune propio gisa uler badaiteke ere, pelikulan zehar, laberintoaren irteera bila, espazioa hauek hurrengo kuborako pasaleku bihurtzen direnez, testuko trantsizio espazioekin edo aurregune hauekin aldera daitezkeela iruditzen zait. Ispiluen errepikapenean harrapatuta senti gaitezke kuboz kubo doazen pertsonaiei erreparatzen diegun bitartean. Eta laberintoa ulertze ezak, inorekin fidatu ezinak sortzen duen bakartasunak, amaiera ikusi ezinak,... infinitora biderkatzen du kuboen sistema definituaren tamaina. Testuan bezala, inguratzen gaituzten elementuen kontrol ezak (izan erraminta arkitektonikoak, izan edozer), errealitatearen eskala galtzera garamatza erremediorik gabe.
Vincenzo Natali "Cube" Jorge Luis Borges "Ficciones"
