Dropbox-eko karpeta

Hemen dropbox-eko karpetaren helbidea:


https://www.dropbox.com/sh/p88md3kau3xb9ui/RzpPj_NM9s

Bertan bidaian ateratako argazkiak, autocadeko planta pixkat txukunduta eta altxaerak ere badaude. Baita bestela aurkitutako informazioa ere, adibidez Vieille Charité-ren oinplanta.

Txoritokia egin behar degun toki inguruko argazkiak ere bertan jarriko ditugu.

Orubearekin lanean

"Charité"ren proiektuaren lenengo pauso bezala orubea eta inguruarekin hasi gara lanean. Bidaiako argazkiak eta internet bidez aurki dezakegunarekin, gaur egungo espazio horren planta zehatzago bat eta proiektua txertatzeko baliagarri izango zaizkigun altxaerak marraztu ditugu.

Txoritokia: lehen urratsak

Txoritokia kokatzeko guneari begira, okupatu gabeko espazioen bila abiatu ginen, oraindik erabili gabe dagoenari erabilera berria gehitzeko. Orokorrean, eremua dagoeneko nahiko saturatua dagoela iruditu zitzaigun, bi salbuespenekin: klasean aipatutako "rotonda" eta ontziralekua inguratzen duten harresiak.

Izan ere, harresi natural zein artifizialez inguratuta dago eta hauei nolabaiteko erabilera gehitzea okurritu zitzaigun. Garabia eta hormaren artean muga batzuk ezarriz, txoritokiarentzako espazioa sor genezake eta aldi berean, hasiera batean erabilerarik gabe zegoen horma hori kolonizatu.

Hortaz, bi espazio hauek bateratuko dituen gunean kokatuko genuke garabia, bien arteko lotura sortuz beheko irudian ikusten den moduan.

Tokia apur bat gehiago aztertu ondoren eta garabiaren neurriak kontuan hartuta, oraindik aukera gehiago ematen zituela konturatu ginen. Izan ere, harresiaren inguruan, ibilbide bat dago guk aukeratutako tokiari begira bukatzen dena. Gertakari hau eta garabiaren altura aprobetxatuz, ibilbide horri jarraipena emango diogu garabiaren barrurantz.

Honela, hiru dira gure txoritokiak inbaditu eta kolonizatuko dituen guneak:

Apur bat haratago joanez eta eraikinak izango duen formari buruz pentsatzen hasita, aukera ezberdinetatik bat izan da gehien gustatu zaiguna: hiperboloidea.
Plataforma horizontala garabiarekin lotzeko, kable batzuk erabiliz, biak konekta genitzake. Oinarria zirkularra izanik, zilindro moduko bat osatuko luke. Plataforma horizontal horretan txoriak bizitzeko gune bat sortzeko asmoa genuen, nolabaiteko berdegune bat. Ba lehen aipatutako zilindroaren muturretako bat apur bat biratuz, kableak zuzen joan beharrean zeharka joango dira eta zilindroaren erdian estugune bat sortuko da.
Egia esan irudiz hitzez baino hobe azal daiteke irudi bitartez:

Honela txorien mikro-ekosistema hori giza aktibitatetik apur bat bereiztea lortzen dugu. Ondoren jana toki batean edo bestean jarriz txoriek bisitarien eremua zeharkatzea lor liteke txoriak ikuskatzeko aukera emanez.

Pabiloi flotatzailea

Aurkeztu zaigun proiektu honi hasibide emateko, programa zehazteari ekin diogu klasean eskatu gisara. Lanaren abiapuntu bezala hauxe da osatutako eskema.

Uztaileko ematea

Aupa!

Lehen partzialari dagokion Din A1-a lehenbizi.

Bigarren lauhileko Omnibusaren ariketari dagokiona hurrena.

ç

Adioo

OMNIBUSA-ren MAPA KONTZEPTUALA

Las ciudades invisibles: MATRIOSKA/GASTEIZ

MATRIOSKA                                                               Lautada_Hiribildua_Kaxkoa_Lokala_Pertsona

Ez da oina pausatzea besterik MATRIOSKAn zaudenaz jabetzeko. Oinutsik ohartzen zara bapatean, apurka larruazala gorputzetik haratago landa lurrean nahasten zaizu lautadarekin bat egin arte, horizontaltasun mugagabearen parte izateraino. Hortu amaigabeen kolore anitzeko bilakatzen zaizu azala, lur emankorraren fruitu zara ezbairik gabe. Lurrak indarberritzen zaitu, lurrak asetzen, lurrak libertitzen, lurrak plazer ematen, lurraren balada erritmora dantzatzen bihotz taupadak, arnasketak. Bi aukera dituzu orduan, bertan geratu edo hurrengo urratsari bide eman.

Bada, beste MATRIOSKA batek inguratzen zaitu bigarren aukerari lotzen bazaizkio. Lehenengoaren barrunbetan ezkutatutako hiri berria. Mugimendua islatzen zaio dituen milaka plano bertikaletan. Hiriaren arteriatako zurrunbiloak alde batetik bestera, igerian zaramatza, azal bertikalak eratzen dituzten alboetan jezarritako eraikinen kontra kolpatzen zaituen bitartean. Horizontaltasunari muzin egin gabe baina euren presentzia nabarmendu nahiez, begiratzen dute bloke hauek bazterretik, arranpatik ateratzen laguntzeko imintziorik egin gabe. Denboraren infinitoraino, inon sustraitu ezinda, horrela jarrai zenezkela nabari duzu. Bi aukera dituzu orduan, bertan jarraitu edo hurrengo urratsari pasu eman.

Bada, beste MATRIOSKA batek besarkatzen zaitu bigarrenean ausartzen bazara. Hirian sartzen zarenetik ostertza zalantzan jartzen duen lehen aldia da hauxe. Muinoa inguratzen duen hirugarren hiri batean galtzeko astia hartu nahiko duzu bereala. Etxebizitza zaharkituak, norberaren bidearekin bat dabiltzala dirudi, izan ibilbidean gora eta behera egiten duzula, izan kaxkoaren gerrian biraka zabiltzala. Kale nahiz etxe, biak bat direla pentsatzen hasten zara. Elkarrizkea ugari entzuten dituzu erosketak egin dituen mutil gaztea eta lehen solairuan dagoen andrearen artean, taberna atarian erretzen ari denaren eta kale garbitzailearen artean, ikastolatik atera den haur lerroa eta hirugarren solairuan zaunkaka ari den txakurraren artean, urez bustita dagoen harria eta grafiti haundi baten mural bilakatu den harriaren artean ere hizketan ari direla irudituko zaizu. Kale-etxe mimetismo horren parte izan nahiko duzu orduan, eta hurrengo urratsari eutsiko zatzaizkio.

Bada, beste MATRIOSKA batek egingo dizu ongietorria. Beno, ehundaka MATRIOSKAk, edo milaka batzuk akaso. Kalea atzean uzten duzunerako erabat alda bait daiteke giroa. Garai bateko kale izendegiaren esanahia ahaztuta, janari denda pakistaniarrak jarraitzen dio parean taberna zaratatsua duen liburudenda txikiari, edo berdin topa daiteke fournier karten museoa ere kutxileria kalean. Aspertzerik ez duzula jakinda, segidako urratsa eman ala ez erabakitzeko atakan sentituko zara azkenekoz.

Bada, beste MATRIOSKA batek erantzungo dizkizu galderak. Harekin solas egin ahal izango duzu lasai, galdetuko diozu hiriari buruz, honek duen lautadari buruz, honek duen hiribilduari buruz, honek duen kaxkoari buruz, honek dituen lokalei buruz. Hitzegingo duzue MATRIOSKAz, eta esango dizu, bertakoek ez dutela MATRIOSKA izena erabiltzen, GASTEIZ dela zuen hizketa gaia, GASTEIZ dela pausoz pauso ezagutu duzun hiria.

Pitinka kaxak zabaldu ahala hauetan sartzen joan zarenaz ohartaraziko zaituzte zentzumenek. Kaxa haunditik txikiagoan barreatu arren, pausu bakoitzean mundu zabalago baten jabe egin zarela ikusiko duzu. Espazioa muga ez dela ulertuko duzu ibilbidearen amaierako kaxa hau zabaltzen duzunean. MATRIOSKA txikiena da, GASTEIZtarra.

Las ciudades invisibles: Ízaso

Si queréis creerme, bien. Ahora diré cómo es Ízaso. Hay un precipicio entre dos montañas abruptas. Una de las medias ciudades está en el vacío, atada a las dos crestas con cuerdas y cadenas y pasarelas. Se camina sobre tos travesaños de madera situadas a distinta altura, cuidando de no poner el pie en los intersticios, o uno se aferra a las mallas de cáñamo. Abajo no hay nada en cientos y cientos de metros. Se entrevé mas abajo la otra media ciudad que surge sobre un profundo lago subterráneo. Dondequiera que los habitantes, excavando en la tierra largos agujeros verticales, han conseguido sacar agua, hasta allí y no más lejos se ha extendido la ciudad. Un paisaje invisible condiciona el visible.

El hecho es que no hay paredes, ni techos, ni pavimentos: no tiene nada que la haga parecer una ciudad, excepto las cañerías del agua, que suben verticales donde deberían estar las casas y se ramifican donde deberían estar los pisos. A cualquier hora, no es raro entrever una o muchas mujeres jóvenes, espigadas, de no mucha estatura, que retozan en las bañeras, se arquean bajo las duchas suspendidas sobre el vacío.

Los dioses de la ciudad, según algunos, habitan en las profundidades, en el lago negro que alimenta las venas subterráneas. Según otros, los dioses habitan en los cubos que suben colgados de la cuerda de la ciudad-telaraña.

Suspendida en el abismo, la vida de los habitantes de Ízaso es menos incierta que en otras ciudades. Sabes que la red no sostiene más que eso. Todo lo demás, en vez de elevarse encima, cuelga hacia abajo. Lo cierto es que si a quien vive en Ízaso se le pide que describa como vería feliz la vida, es siempre una ciudad como Ízaso  la que imagina, con sus escalas colgantes y cañerías.

Kutxileria 28 orube hutsean proiektua

Orubeak erabilera aniztasunerako tartea eskaini behar du, horretarako garrantzia eman diot orubearen behe oina libre edukitzeko aukera izateari. Kaleko jendeak erabiliko duenez kale izaera gal ez dezan. Kanpo espazio honen estaltzea ere garrantzitsua izango da, momentuan momentuko beharrei erantzuteko gai izango den estalkia lortzea litzateke helburua, aldiko nahien araberako tamaina duena alegia. Orube guztia estaltzera ailegatzetik estalkirik behar ez izatera.

Estalki, itxitura, egitura etengabe mugitu beharrak dakartzan zailtasunak kontutan hartuta, 3 funtziook batuko dituen kontenedore maritimoak erabiliko ditut garapenean. Gainera estalkia eratuko duten bolumenak barruko alde itxian nahiz goikaldeko kanpo espazio irekian erabilgarri izango dira.

Proiektu garatuaren bideoa duzue jarraian

Cuchilleria kalea 28

Egungo gizartearen egoera dela medio orube hutsen fenomenoa gero eta zabalduago dagoenez gero, aski erraza da berauetan egindako ekimenak topatzea. Programa hauek jendearen partehartzearen bidez gizarte urbanoaren arazoei irtenbidea topatzea xede badute ere, bistan da bata eta bestearen arteko ezberdintasuna.

Orube huts bati madrilen eman dioten erabilpena. Modu naturalean sortutako mugimendua dela esan daiteke, erabilerarik gabeko orubearen kontzesioa lortu eta auzolanaren bitartez baratza bat sortu dute lau urtetarako baimenarekin. Bertan lana eta aisia filosfia uztartzen omen dituzte. Ala moduzko plaza dela esan beharko dugu, lanean dabilen taldearen erabakiz orubea itsi egiten baitute jendearen sartu irtenak kontrolatze aldera.

Zaragozako orube hutsen gaineko saiakera, ezker batuak bultzatutakoa. Izaera ezberdinetako espazio publiko bilakatu dituzte hainbat eta hainbat orube. Honako honetan, aurrekoarekin alderatuz erabiltzailea pasiboa izango da, eta beraz ez du lehenengoaren talde izaera eta indarra izango.

Azaldutako bi proiektu hauek amaiera eperik gabekoak dira, nahiz eta lehenengoak lau urtetarako baimena duen. Bi kasuetan orubea okupatzeko proiektuak gauzatu ahal izan arte iraungo baitute bere horretan eta orduan ere ikustekoa litzateke ia bere horretan mantendu nahi horretan gizarte mugimendurik edo sortuko ote litzateken.

Honako honetan kanpoko "entitate" batek sortu du lan eremua. Eztabaidarako esparruak ere aldez aurretik erabakitakoak izango dira. Nolabaiteko erramintak bisitari eta partehartzaileen eskura jartzen direlarik hauen inplikazioa erreztu eta emaitza ideologiko batzuk lortze aldera. Sortuko dira gune idiliko honetan lanerako gogoa eta ametsak. Aldi baterako atondura honen iraungitze data heltzen denean aldiz, badoa ente atzerritarra bere "txiringitoa" hartuta hurrengo hirirantz, badoa BMW eta badoa Guggenheim, badoa ideiak elkarbanatzeko eremua, badoaz ideiak ere, badoa lanerako tresneria, badoa puntako teknologia, badoaz... kasik, orubea aurreko egoera berdinean geratu dela esango nuke. Dena den gogoeta pertsonal honen ostean, funtzinamenduan dagoen artean duen polibalentzia, aukera aniztasuna eta ekintza ezberdinetarako interesa ezin zaio kendu inondik inora.

Batzuen eta besteen gunearekiko filosofia bestelakoa izanda ere, hiru kasuek aukeratu dute orube hutsa interakzio espazio gisara. Interesgarriak zaizkit azkenaren espazioa definitzen duen egitura bera, lehenengoaren jendearen inplikazio eta sortze prozesua eta Zaragozako kasuan orube ezberdinen emaitza malgutasuna.

Informazio gehiago:

Esto no es un solar -> http://estonoesunsolar.wordpress.com

Esta es una plaza -> http://estaesunaplaza.mforos.com/  eta  http://estaesunaplaza.blogspot.com

BMW Guggenheim Lab -> http://www.bmwguggenheimlab.org/

Bestelako saiakerak.

Erabilera aldaketa

http://www.cineroleum.co.uk/construction/index.html

Teknologiaren aplikazioa estrukturazio abstrakto batean

http://www.thecreatorsproject.com/es/blog/the-creators-project-launches-2012-in-san-francisco

Jorge Luis Borges

...-Por antecomedores y galerías salió a patios iguales y repetidas veces al mismo patio. Subió por escaleras polvorientas a antecámaras circulares; infinitamente se multiplicó en espejos opuestos;... en el segundo piso, en el último, la casa le pareció infinita y creciente. "la casa no es tan grande -pensó-. La agrandan la penumbra, la simetría, los espejos, los muchos años, mi desconocimiento, la soledad".

Testua entzuntearekin bat etorri zait film hau burura: Kubo bakoitza gune propio gisa uler badaiteke ere, pelikulan zehar, laberintoaren irteera bila, espazioa hauek hurrengo kuborako pasaleku bihurtzen direnez, testuko trantsizio espazioekin edo aurregune hauekin aldera daitezkeela iruditzen zait. Ispiluen errepikapenean harrapatuta senti gaitezke kuboz kubo doazen pertsonaiei erreparatzen diegun bitartean. Eta laberintoa ulertze ezak, inorekin fidatu ezinak sortzen duen bakartasunak, amaiera ikusi ezinak,... infinitora biderkatzen du kuboen sistema definituaren tamaina. Testuan bezala, inguratzen gaituzten elementuen kontrol ezak (izan erraminta arkitektonikoak, izan edozer), errealitatearen eskala galtzera garamatza erremediorik gabe.

Vincenzo Natali "Cube"                                                                               Jorge Luis Borges "Ficciones"